"Θούριος" γνωστό επαναστατικό άσμα που τραγουδούσε σε συγκεντρώσεις με σκοπό να ξεσηκώσει τους Έλληνες.Καθ' όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, οι προσπάθειες των Έλληνων για να κερδίσουν την ελευθερία τους, ενέπνευσαν πλήθος ποιητών, Ελλήνων και ξένων να αφιερώσουν σ’ αυτή μερικά έργα τους, αντικατοπτρίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα των Ελλήνων κι αυτών που τους συμπαραστάθηκαν στον αγώνα τους για εθνική παλιγγενεσία.

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού (ΔΟΠΠΑΤ) θα δημοσιεύει από σήμερα και μέχρι το τέλος Μαρτίου ποιήματα για την Ελληνική Επανάσταση.
Ξεκινάμε με τον Ρήγα Φεραίο, τον πρόδρομο του νεοελληνικού Διαφωτισμού και της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Κορυφαίο έργο του θεωρείται η "Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας" που περιείχε τον "Θούριο" γνωστό επαναστατικό άσμα που τραγουδούσε σε συγκεντρώσεις με σκοπό να ξεσηκώσει τους Έλληνες.*απόσπασμα

Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,

Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,

Nα φεύγωμ’ απ’ τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.

Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς,

Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι’ όλους τους συγγενείς.

Καλλιώ ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,

Στοχάσου πως σε ψένουν καθ’ ώραν στη φωτιά.

Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι αν σταθής,

O Tύραννος αδίκως, σε κάμει να χαθής.

Δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι αν σοι πη,

Kι’ αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη.

Ο Σούτζος, κι’ ο Μουρούζης, Πετράκης,

Σκαναβής,Γγίκας, και Μαυρογένης,

καθρέπτης, είν’ να ιδής. Ανδρείοι Kαπετάνοι, Παπάδες, λαϊκοί,

Σκοτώθηκαν κι’ Aγάδες, με άδικον σπαθί.

Kι αμέτρητ’ άλλοι τόσοι, και Τούρκοι, και Ρωμιοί,

Zωήν, και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά ‘φορμή.

Ελάτε μ’ έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,

Nα κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον Σταυρόν.

Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν,

Nα βάλλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Oι νόμοι νάν’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός,

Kαι της πατρίδος ένας, να γένη Aρχηγός.

Γιατί κ’ η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,

Nα ζούμε σα θηρία, είν’ πλιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Oυρανόν,

Aς πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.