Στo πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Πρόνοιας Ναυπλίου " Μανώλης Χιώτης" ο Δήμος Ναυπλιέων αποφάσισε να διοργανώσει εκδηλώσεις με έργα καλλιτεχνών που έζησαν ή συνεχίζουν να δημιουργούν στο Ναύπλιο.Συγκεκριμένα την Τετάρτη 22/8 και την Πέμπτη 23/8 στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Ναυπλίου (Πρόνοια) στην πλατεία Εθνοσυνέλευσης Έκθεση με χειροποίητα βιολιά και λαϊκά όργανα των Κώστα Ξυπολιά και Δημήτρη Δάρα.Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 22/8 στις 20:00.

Βιογραφικό σημείωμα Κώστα Ξυπολιά

Ο Κώστας Ξυπολιάς γεννήθηκε στο Λυγουριό Αργολίδας. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Κατά τη διάρκεια των Ακαδημαϊκών σπουδών του, μελέτησε επίσης Τεχνολογία του ξύλου και εξειδικεύτηκε στη Φυσική ακουστική χώρων και μουσικών οργάνων.
Η αγάπη που από μικρός είχε για τη μουσική, οδήγησε στην ενασχόληση του με διάφορα μουσικά όργανα και ιδιαίτερα με το βιολί, το οποίο διδάχθηκε σε ωδείο.
Οι γνώσεις του σχεδίου, του μοντελισμού και της ξυλογλυπτικής, με την οποία είχε ασχοληθεί από μικρός, όπως και όλα τα παραπάνω, γέννησαν την επιθυμία του να ασχοληθεί με την κατασκευή του βιολιού.
Έχοντας μελετήσει ευρύ φάσμα βιβλιογραφίας και με την καθοδήγηση οργανοποιών στην Ιταλία, στα εργαστήρια των οποίων εργάστηκε για κάποια χρόνια, κατασκευάζει βιολιά και βιόλες  από το 1995, τα οποία έχουν αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές.
Η συνεργασία του με τον μαέστρο liutaio Georgi Georgiev, συνέβαλε και στην τελειοποίηση των τεχνικών του βερνικιού. 
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την έρευνα πάνω στη στατική και μηχανική των βασικών στοιχείων του βιολιού (καβαλάρης, πάχη, ψυχή, μπάσα μπάρα) για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης του οργάνου.

Βιογραφικό σημείωμα Δημήτρη Δάρα

Γεννήθηκα το '60 σε ένα χωριό της Μεσσηνίας. Από τα έξι μου παιχνιδοποιός κι ανήσυχος ερευνητής των συχνοτήτων! Στα δεκατρία μου, με τον θάνατο της μάνας, γίνομαι " πολίτης του κόσμου ". Σέρρες, λύκειο - συμμαθητής και φίλος με τον συνθέτη Γιώργο Ανδρέου - αγοράζω την πρώτη κιθάρα κι έρχομαι σε επαφή με τη μαγεία του ήχου... Πρέβεζα, αποφοιτώ από τη Δημόσια Σχολή Ασυρματιστών και παίρνω το διαβατήριο για τη δική μου αλήθεια... Θα μου την διδάξει "η μπουνάτσα κι η φουρτούνα "! Θα γνωρίσω βαθύτερα τον εαυτό μου, "ακροβάτης" στη λεπτεπίλεπτο ακροβασιά ανάμεσα στο τραγικό και το γελοιώδες... Ο συντονισμός λοιπόν κι ο συγχρονισμός με το σύμπαν! Με ορμητήριο τον Πειραιά ταξίδεψα και πάλεψα για τα δίκια των ναυτεργατών μέχρι το 1985, χρονιά που καταργείται η ειδικότητα του "μαρκόνη". Σταύρωσα τον πλανήτη, μα δεν συνέχισα ως καπετάνιος λόγω ιδεολογίας- "μηδέ άρχω και άρχομαι"... Εργάζομαι στο Νοσοκομείο Παίδων και στο Γενικό Νοσοκομείο  Ναυπλίου. Παραιτήθηκα όταν έκοβαν τα πεύκα για να κτίσουν τη Μονάδα Εντατικής, που ως άλλος προφήτης είχα προβλέψει ότι ουδέποτε θα λειτουργήσει.... Θα ασχοληθώ αποκλειστικά με την τέχνη, είπα... Το 1986 κατασκεύασα τα πρώτα πειραματικά μουσικά όργανα: μπαγλαμάς, μπουλφάρι με τάστα από κόκκαλο, μπαγλαμάς και ζουρνάς μαζί (διπλό όργανο)... Εκείνη την εποχή άνοιξε το Μουσικό Λύκειο Παλλήνης και διόρθωσα, μελέτησα και κατασκεύασα πάμπολλα όργανα της Ανατολής... Άπειρη γνώση! Αυτοδίδακτος! Δάσκαλος η βαθιά παρατήρηση κι η αμφισβήτηση... Όλα στη ροή... Ούτε σκέψη για επανάληψη του γνωστού, του ασφαλούς!!! Σεργιάνισα όλα τα βουνά της Ελλάδας, τις Γεωπονικές Σχολές... Θαύμασα τους τελευταίους "ψευδοπλάτανους" και τις "συκαμιές". Δεν έκοψα ποτέ ούτε κλαδί όπως δεν θά 'θελα να κόψουν κάτι από το κορμί μου... Ζητιάνευα από τις αυλές και τα ξυλουργεία... Τώρα πλέον θεραπεύω ό,τι "νεκρό" κι εγκαταλελειμμένο και κατασκευάζω όργανα, κοσμήματα και παιχνίδια χωρίς έπαθλο, αποκλειστικά από ... σκουπίδια! Δεν πετάμε τίποτα, ζούμε με τα ρέστα του πλανήτη... Βάζοντας το δικό μας λιθαράκι για μια ζωή ευτυχισμένη για όλα τα όντα... Αρκεί εμείς οι άνθρωποι να σεβαστούμε τους πόρους και να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία για κοινό όφελος...